نورالهدی
بسم الله الرحمن الرحیم
با عرض سلام و تبریک پیشاپیش فرا رسیدن نیمه شعبان خدمت آقا و مولای منتظران حضرت مهدی (روحی فداه ) و همه شیعیان و منتظران ان حضرت در این نوشتار سعی خواهم کرد موضوع انتظار را از نگاهی دیگر مورد بررسی قرار دهم
انتظار راحتی یا ظهور ؟؟
درباره انتظار ظهور حضرت مهدی(روحی فداه ) و علاقه به برپایی دولت ایشان انگیزه های گوناگونی وجود دارد از جمله :
1) در بین عوام مشهور است که در زمان حضور آن حضرت، نیازمندیها و ما یحتاج روزمره انسان به صورت رایگان و به اصطلاح به صورت صلواتی تأمین میشود. به عبارت دیگر، نیازهایی که برای تامین انها باید انسان زحمت بکشد تنها با ذکر صلوات بر محمد و آل محمد (صلی الله علیه و آله) تأمین میگردد. بنا بر این، ممکن است عده ای به این دلیل یا دلایلی مانند این به ظهور امام عصر(روحی فداه ) علاقمند باشند و به همین دلیل، در انتظار ظهور ایشان باشند.
2) عده ای منتظر ظهور اویند که بیاید و بار مشکلات را از دوش انسان بردارد. واقعیت این است که انجام برخی وظایف شرعی به خصوص وظایف اجتماعی، مانند امر به معروف و نهی از منکر و.... کار مشکلی است. پس ممکن است عده ای با این تصور که با آمدن آن حضرت این زحمات از گردن انها برداشته میشود، منتظر ظهور آن حضرت باشند.
3) ممکن است کسانی به دلیل این که از ظلم و ستم رنج میبرند، منتظر بر پا شدن دولتی باشند که ریشه ستمگران را بر کند و هر کس به حق خود دست یابد
4) بالاخره، گروهی نیز برای پیروزی اسلام و دین حق، پیاده شدن احکام خدا، عملی شدن احکامیکه متروک مانده است( احیای سنتهای پیامبر و نابودی آثار کفر و شرک) در انتظار ظهور حضرت مهدی به سر میبرند.
اگر انگیزه ما یکی از سه مورد اول باشد، در واقع، دل ما به حال خودمان سوخته و منتظر راحتی خودمان هستیم نه ظهور حجت(عجل الله تعالی فرجه الشریف ) و اگر کس دیگری، غیر از امام عصر (علیه السلام) نیز خواسته های ما را تأمین کند، ما مرید و علاقمند به او خواهیم شد. بنا بر این، امام زمان و ظهور ایشان برای ما موضوعیتی نخواهد داشت و مقصود اصلی تأمین راحتی خودمان است، نه چیز دیگر. انتظاری که ناشی از راحت طلبی و تنبلی باشد، چه ارزشی دارد؟
یا حق